ลงพื้นที่ตำบลเซี่ยต่างครั้งแรก- เส้นทางสีจิ้นผิง(27)

0
11
โฉมหน้าใหม่ของตำบลเซี่ยต่าง อำเภอโซ่วหนิง เขตหนิงเต๋อ มณฑลฝูเจี้ยน (เอื้อเฟื้อภาพโดยฝ่ายประชาสัมพันธ์แห่งคณะกรรมการพรรคคอมมิวนิสต์จีนประจำเขตหนิงเต๋อ)

ย้อนกลับไปเมื่อ 34 ปีก่อน ที่ตำบลเซี่ยต่างแห่งนี้ไม่เคยต้อนรับข้าราชการระดับสูงมาก่อน เมื่อทราบข่าวว่านายสี จิ้นผิง ซึ่งขณะนั้นดำรงตำแหน่งเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีนประจำเขตจะมาเยี่ยม ทำให้ชาวตำบลเซี่ยต่างนั่งไม่ติด 

ที่ทำการของตำบลเป็นหอบรรพบุรุษตระกูลหวังที่อยู่ติดกับคอกวัว มีสภาพทรุดโทรม กลิ่นอบอวล ไม่มีความพร้อมในการต้อนรับแขก หรือจัดการประชุม

เจ้าหน้าพยายามหาสถานที่ที่เหมาะสมที่สุดภายในตำบล สุดท้ายได้ที่สะพานหลวนเฟิงที่ตั้งอยู่บริเวณปากทางเข้าหมู่บ้านเซี่ยต่างซึ่งเป็นที่ทำการของรัฐระดับตำบล ที่นี่มีลักษณะเป็นสะพานไม้โค้งพร้อมหลังคาที่สง่างามที่สุดในบรรดาสะพานไม้โค้งพร้อมหลังคาของอำเภอโซ่วหนิง เป็นสะพานไม้โค้งพร้อมหลังคาที่มีการใช้ไม้โค้งเดี่ยวที่ยาวที่สุดในประเทศจีน

ชาวบ้านต่างช่วยกันนำเก้าอี้ โต๊ะและกะละมังล้างหน้ามาจากที่บ้านเพื่อเตรียมให้แขกนั่งพักผ่อนและล้างหน้า โรงเรียนประถมตรงข้ามสะพานหลวนเฟิงถูกทำความสะอาด เพื่อเตรียมใช้เป็นสถานที่จัดการประชุม

เวลา 06.00 น. ของวันที่ 19 กรกฎาคม 1989 สี จิ้นผิงและคณะออกเดินทางจากเขตอำเภอโซ่วหนิงด้วยรถยนต์ใช้เวลาเดินทาง 3 ชั่วโมงถึงหมู่บ้านซ่างผิงเฟิง ตำบลผิงซี ซึ่งอยู่ห่างจากหมู่บ้านเซี่ยต่าง 7.5 กิโลเมตร การเดินทางต่อจากนี้คือการเดินเท้า

หมวกฟาง ผ้าขนหนูบนไหล่ และไม้เท้า ฝ่าแดดที่แผดเผา ก้าวเดินไปข้างหน้าตามถนนบนภูเขาที่ขรุขระ  ระหว่างทางมีชาสมุนไพรและน้ำถั่วเขียวที่ชาวบ้านในท้องถิ่นส่งมาให้ สี จิ้นผิงกับคณะดื่มแล้วเดินต่อ  การเดินเท้าใช้เวลา 2 ชั่วโมงในที่สุดก็เดินทางถึงหมู่บ้านเซี่ยต่าง ทุกคนต่างอยู่ในสภาพเปียกโชก เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นดึงผ้าพลาสติกผืนหนึ่งขึ้นมากั้นเพื่อให้คณะได้ล้างตัว

ภาพบนสะพานหลวนเฟิง  สี จิ้นผิง ก็เหมือนกับคนอื่น ๆ หยิบถังน้ำขึ้นมารดตั้งแต่หัวจรดเท้า เมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็เริ่มการประชุมทันที

สถานที่ประชุมถูกจัดไว้ภายในโรงเรียนประถม บนเวทีมีโต๊ะหนึ่งตัวและเก้าอี้สามตัว ผ้าคลุมโต๊ะเป็นผ้าปูที่นอนที่ชาวบ้านนำมาจากบ้าน  สี จิ้นผิงพูดกับหยาง อี้โจวว่า “คุณนั่งตรงกลาง เราสองคนนั่งด้านข้าง ฟังคุณพูด” หยาง อี้โจวรู้สึกประหม่าเขาพูดว่า “คุณให้ผมนั่งตรงนั้น ผมพูดไม่ออก”

“เราเคารพสหายในระดับรากหญ้า คุณสามารถนั่งตรงกลางด้วยความสบายใจและเล่าเรื่องราวให้เราฟัง”  หยาง อี้โจว จึงนั่งลงตรงกลางและเริ่มรายงานเกี่ยวกับการทำงานของตำบลเซี่ยต่าง

หลังจากรับฟังรายงานจบ สี จิ้นผิงได้ให้คำแนะนำอย่างเป็นรูปธรรมเกี่ยวกับการพัฒนาของตำบลเซี่ยต่าง และได้กำหนดเบื้องต้นเกี่ยวกับการให้ความช่วยเหลือและบางจุดที่ต้องเน้นความสำคัญ

อาหารกลางวันวันนั้นมีกับข้าวท้องถิ่น เช่น ปลาโลชและหอยทาก ทุกคนกินร่วมกันอย่างเอร็ดอร่อย

หลังมื้อเที่ยง สี จิ้นผิงและคณะได้พักผ่อนสั้น ๆ  จากนั้นได้เดินทางเข้าสู่หมู่บ้านเยี่ยมเยียนชาวบ้านที่ยากจน

เวลาบ่าย 3 โมง  สี จิ้นผิงเสนอให้เปลี่ยนเส้นทางเดินกลับไปยังเขตอำเภอโซ่วหนิง เพื่อสำรวจเส้นทางของถนนที่วางแผนจะสร้าง มันเป็นทางแคบๆ บนภูเขา ไม่มีใครสัญจรมานานเต็มไปด้วยพุ่มหนามและทางเดินขรุขระ หยาง อี้โจว รับหน้าที่ถือมีดตัดไม้อยู่ข้างหน้า ฟันวัชพืชและเดินนำคณะ แต่ละคนถือแท่งไม้หนึ่งอันเพื่อใช้เป็นไม้เท้า

มีการเปรียบเทียบว่าการเดินท่ามกลางขวากหนามในวันที่อากาศร้อนอบอ้าวก็เหมือนอยู่ในหม้อนึ่งขนาดใหญ่ สี จิ้นผิงกับคณะทุกคนเหงื่อออกมากและหายใจเร็ว เมื่อกระหายน้ำก็ดื่มน้ำจากลำธาร ล้างหน้าด้วยน้ำในลำธาร เดินต่อไปจนถึงหมู่บ้านเซี่ยผิงเฟิง ประมาณสองทุ่ม สี จิ้นผิงกับคณะจึงกลับถึงอำเภอโซ่วหนิง

เหลียน เต๋อเหริน ซึ่งขณะนั้นเป็นกรรมการประจำคณะกรรมการพรรคคอมมิวนิสต์จีนและรองนายอำเภอประจำอำเภอโซ่วหนิงที่อยู่ในคณะ ได้เขียนในสมุดบันทึกประจำวันของเขาว่า “วันนี้นั่งรถ 5 ชั่วโมง เดิน 4 ชั่วโมงครึ่ง  ประชุมสัมมนาและเยี่ยมผู้ยากไร้ 2 ชั่วโมง เป็นการเดินทางที่เหน็ดเหนื่อยมากครั้งหนึ่ง …หลังจากกลับถึงบ้านพักรับรองในอำเภอ เจ้าหน้าที่หลายคนพบว่าฝ่าเท้าและนิ้วเท้ามีตุ่มเลือดเต็มไปหมด”

วันต่อมา สี จิ้นผิง เป็นประธานจัดการประชุม ณ ที่ทำการอำเภอโซ่วหนิง  ผู้ร่วมเดินทางกับเขาในครั้งนี้เป็นเจ้าหน้าที่จาก 18 หน่วยงานระดับเขตหนิงเต๋อ กลุ่มคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามคือเจ้าหน้าที่จาก 18 หน่วยงานสายเดียวกันระดับอำเภอ ที่ประชุมได้ดำเนินการศึกษาเกี่ยวกับงานด้านการพัฒนาของอำเภอโซ่วหนิงและตำบลเซี่ยต่าง และทำการตัดสินใจในทันที

สี จิ้นผิง พูดถึงอำเภอโซ่วหนิงว่าที่นี่มีภูเขาเขียวขจีและลำธารใสสะอาด เป็นดินแดนที่สวยสดงดงาม สามารถบุกเบิกพัฒนาได้ในหลายด้าน ในขณะที่ตำบลเซี่ยต่างเขาพูดว่า“ ตำบลเซี่ยต่างแห่งนี้ผมมาแล้วครั้งหนึ่งจะไม่มีวันลืมตลอดชีวิต หากเซี่ยต่างไม่สามารถหลุดพ้นจากความยากจน พวกเราก็ถือว่าเป็นหนี้ชาวบ้าน”

ที่ประชุมตัดสินใจที่จะให้เงินสนับสนุนเงินทุนด้านการพัฒนาแก่ตำบลเซี่ยต่าง 720,000 หยวน ในจำนวนนี้กว่า 400,000 หยวนจะใช้สำหรับการก่อสร้างสถานีไฟฟ้าพลังน้ำ การสนับสนุนงบประมาณครั้งนี้ความสำคัญอยู่ที่การแก้ปัญหาการใช้ไฟฟ้าของประชาชนและการสร้างถนน

แปลเรียบเรียงโดย ภาคภาษาไทย ศูนย์เอเชียแอฟริกา สถานีวิทยุและโทรทัศน์ส่วนกลางแห่งประเทศจีน(CMG)

ติดตามตอนก่อนหน้าได้ที่

http://www.tcjapress.com/2023/03/24/xi-way-26