นายสี จิ้นผิงมักสำรวจข้อมูลด้วยการสุ่มตัวอย่างอยู่เนือง ๆ
ต้นฤดูใบไม้ผลิปี ค.ศ.1991 นายสี จิ้นผิง ซึ่งขณะนั้นเป็นเลขาธิการคณะกรรมการพรรคคอมมิวนิสต์จีนประจำเมืองฝูโจว ฝ่าสายฝนที่โปรยปรายไปโรงพยาบาลโรคติดต่อเมืองฝูโจว แม้โรงพยาบาลแห่งนี้จะเป็นโรงพยาบาลโรคติดต่อเพียงแห่งเดียวในมณฑล แต่อาคารยังคงเป็นบ้านทรงเตี้ยและอยู่ในสภาพทรุดโทรมซึ่งสร้างขึ้นในทศวรรษ 1950 ศตวรรษที่ 20 จึงประสบปัญหาหลายอย่าง เช่น ผู้ป่วยในเข้าห้องน้ำไม่สะดวก ถนนที่เข้า-ออกโรงพยาบาลคับแคบมากจนรถพยาบาลสัญจรลำบาก เป็นต้น
หลังนายสี จิ้นผิงตรวจเยี่ยมโรงพยาบาลนี้ ได้ตัดสินใจทันทีให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องช่วยสร้างถนนเพื่ออำนวยความสะดวกในการเข้า–ออกโรงพยาบาล ปัญหาที่คั่งค้างมายาวนานนี้จึงได้รับการแก้ไขในที่สุด ในที่ประชุมคณะกรรมการประจำของคณะกรรมการพรรคคอมมิวนิสต์จีนเมืองฝูโจวเพื่อพิจารณาเรื่องการทำประโยชน์แก่ประชาชนอย่างเป็นรูปธรรมประจำปีนั้น นายสี จิ้นผิงได้เสนอให้บรรจุเรื่องการก่อสร้างอาคารผู้ป่วยของโรงพยาบาลโรคติดต่อไว้ในบัญชีรายชื่อโครงการทำประโยชน์แก่ประชาชนอย่างเป็นรูปธรรม ซึ่งที่ประชุมมีมติเห็นชอบอย่างเป็นเอกฉันท์ ในปีถัดมา อาคารผู้ป่วยที่มีพื้นที่กว่า 5,000ตารางเมตรและเตียงผู้ป่วย 250 เตียงตามแบบได้สร้างเสร็จสมบูรณ์และเปิดให้บริการ
เดือนตุลาคม ค.ศ. 1999 นายสี จิ้นผิงซึ่งขณะนั้นดำรงตำแหน่งรักษาการผู้ว่าการมณฑลฝูเจี้ยนได้เดินทางไปตรวจเยี่ยมโรงพยาบาลแห่งนี้อีกครั้ง ได้เห็นโฉมใหม่ของโรงพยาบาลซึ่งมีสภาพดีกว่าเดิมอย่างมาก ได้ฟังการบรรยายสรุปของผู้อำนวยการ และได้ชมนิทรรศการภาพถ่ายความสำเร็จของโรงพยาบาล นายสี จิ้นผิงกล่าวว่า ระดับการป้องกันและรักษาโรคของโรงพยาบาลโรคติดต่อนั้น เป็นแง่มุมหนึ่งที่สะท้อนถึงระดับทางการแพทย์ของเมือง และเกี่ยวข้องโดยตรงกับสุขภาพของประชาชน นายสี จิ้นผิงหวังว่าทุกหน่วยงานจะตระหนักอย่างเต็มที่ถึงความสำคัญและความเร่งด่วนในการป้องกันและรักษาโรคติดต่อ มุ่งมั่นที่จะขยายแนวคิดด้านต่างๆ เช่น ระบบสาธารณสุข ระบบการดำเนินงาน และรูปแบบการบริหารจัดการ ฯลฯ และศึกษาวิจัยอย่างแข็งขัน ค่อยๆ สร้างระบบป้องกันและรักษาโรคติดต่อที่สมบูรณ์เพื่อป้องกันโรคดูแลสุขภาพของประชาชน
เมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 2002 นายสี จิ้นผิงเดินทางไปสำรวจข้อมูลที่อำเภอกวางเจ๋อ เมืองหนานผิง ณ หมู่บ้านซางกวน ตำบลจื๋อหม่าเถียน ซึ่งอยู่ติดกับมณฑลเจียงซี นายสี จิ้นผิงลงจากรถและได้พูดคุยกับชาวนาหลายคนที่กำลังทำงานในไร่นา
หลังจากสนทนากันอยู่พักหนึ่ง ขณะกำลังจะออกเดินทาง สหายจากหน่วยงานที่ขึ้นตรงต่อรัฐบาลมณฑลฝูเจี้ยนถามชาวนาว่ารู้หรือไม่ว่าผู้นำคนนี้เป็นใคร
“ผู้นำอะไร? ไม่ทราบเลย”
“ท่านก็คือผู้ว่าการสี จิ้นผิง”
“อ้าว ชื่อของผู้ว่าการสีเราต่างก็รู้จัก แต่เราไม่รู้ว่าท่านหน้าตาเป็นอย่างไร เพิ่งเห็นท่านเป็นครั้งแรกในวันนี้”
“ที่นี่ไม่มีเคเบิลทีวี เราจึงใช้จานใบเล็กๆ ในการรับสัญญาณทีวี เนื่องจากเราอยู่ใกล้มณฑลเจียงซี จึงมักเห็นแต่ผู้ว่าการมณฑลเจียงซีในข่าว แต่ไม่เคยเห็นผู้ว่าฯ ของเราเองเลย ! ”
เมื่อถามกันไปตอบกันมาเช่นนี้ นายสี จิ้นผิงและทุกคนต่างก็หัวเราะเสียงดัง
ในระหว่างการพูดคุย ชาวนาสะท้อนให้ฟังว่าเนื่องจากไม่สามารถใช้บริการโทรศัพท์ทางไกลในพื้นที่ชายขอบระหว่างสองมณฑลได้ พวกเขาจึงต้องไปที่ทำการไปรษณีย์ในมณฑลเจียงซีซึ่งอยู่ใกล้กับบ้านของพวกเขาเพื่อโทรทางไกลไปยังมณฑลฝูเจี้ยน ซึ่งความจริงน่าจะเป็นทางไกลภายในมณฑลแต่กลับกลายเป็นทางไกลระหว่างมณฑล นอกจากมีค่าใช้จ่ายสูงแล้วยังไม่สะดวกด้วย “ในฐานะภาครัฐเราต้องตอบสนองความต้องการพื้นฐานในการดำรงชีวิตของประชาชนอย่างทันท่วงที สิ่งที่สามารถทำได้ก็ต้องทำให้กับประชาชนโดยเร็วที่สุดโดยไม่ชักช้า”
ตามคำเรียกร้องของ“ผู้ว่าฯ ของเราเอง” ในไม่ช้าการให้บริการเคเบิลทีวีและโทรศัพท์ทางไกลได้ครอบคลุมไปถึงพื้นที่ห่างไกลที่อยู่ใกล้พื้นที่รอยต่อระหว่างมณฑลกับมณฑล
ก่อนวันชาติในปี 2002 นายสี จิ้นผิงเดินทางไปตรวจความพร้อมและการเตรียมการรักษาความปลอดภัยสำหรับงานวันชาติที่เมืองฝูโจว ณ สวนสาธารณะ หนานเจียงปินซึ่งเพิ่งสร้างเสร็จใหม่ นายสี จิ้นผิงเห็นอาคารที่สวยงามหลังหนึ่งในสวน จากการสอบถามจึงรู้ว่ามันคือห้องน้ำ เมื่อเห็นว่าห้องน้ำแห่งนี้มีรูปทรงที่เป็นเอกลักษณ์และกลมกลืนกับสภาพแวดล้อมภายในสวนสาธารณะเป็นอย่างดี นายสี จิ้นผิงได้กล่าวว่า “อย่าได้มองข้ามเรื่องห้องน้ำ จำต้องกวดขันการดูแลห้องน้ำให้ดี ที่ผ่านมาข้อร้องเรียนที่พบบ่อยที่สุดจากนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติจำนวนมากก็คือประเด็นห้องน้ำ”
แปลเรียบเรียงโดย ภาคภาษาไทย ศูนย์เอเชียแอฟริกา สถานีวิทยุและโทรทัศน์กลางแห่งประเทศจีน(CMG)
ติดตามตอนก่อนหน้าได้ที่
