ไฮไลท์หลายครั้งของเทคโนโลยีจวินเฉ่านั้นล้วนเกี่ยวข้องกับนายสี จิ้นผิง
เมื่อปี ค.ศ. 1996 คณะกรรมการกลางพรรคคอมมิวนิสต์จีนและคณะรัฐมนตรีจีนได้จัดทําแผนยุทธศาสตร์โดยให้ 13 มณฑลหรือนครที่ขึ้นตรงต่อรัฐบาลกลางซึ่งค่อนข้างพัฒนาในภาคตะวันออกจับคู่ช่วยเหลือ 10 มณฑลหรือเขตปกครองตนเองในภาคตะวันตก ซึ่งกำหนดให้มณฑลฝูเจี้ยนจับคู่ช่วยเหลือเขตปกครองตนเองชนเผ่าหุยหนิงเซี่ย ต่อมาฝูเจี้ยนได้ตั้งทีมแกนนำเพื่อช่วยเหลือเขตหนิงเซี่ยซึ่งมีนายสี จิ้นผิง รองเลขาธิการคณะกรรมการพรรคคอมมิวนิสต์จีนประจำมณฑลฝูเจี้ยนในขณะนั้นเป็นหัวหน้าทีม
ในการประชุมร่วมครั้งที่สองเพื่อประสานความร่วมมือเกี่ยวกับภารกิจฝูเจี้ยนจับคู่ช่วยเหลือหนิงเซี่ยซึ่งจัดขึ้นที่เมืองหยินชวนเมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 1997 เทคโนโลยีจวินเฉ่าถูกบรรจุอยู่ในโครงการความร่วมมือเพื่อบรรเทาความยากจน นายสี จิ้นผิงลงนามในรายงานการประชุมร่วมครั้งนี้
เมื่อเดือนตุลาคม ค.ศ. 1998 มหาวิทยาลัยเกษตรและป่าไม้ฝูเจี้ยนยื่น “รายงานการบริหารจัดการระบบนิเวศแบบครบวงจรในลุ่มน้ำขนาดเล็กของหนิงเซี่ย”ต่อมณฑลฝูเจี้ยน โดยเสนอให้ใช้เทคโนโลยีหลายรายการซึ่งรวมถึงเทคโนโลยีจวินเฉ่าด้วยสำหรับการบริหารจัดการระบบนิเวศในลุ่มน้ำขนาดเล็กของหนิงเซี่ยอย่างครอบคลุม นายสี จิ้นผิงได้ให้คำแนะนำโดยชี้ให้เห็นอย่างชัดเจนว่า “จวินเฉ่าเป็นข้อได้เปรียบของมณฑลเรา” ขอให้ “ใช้ประโยชน์จากจุดแข็งและหลีกเลี่ยงจุดอ่อน” และ “ต้องทำในสิ่งที่เป็น’ความถนัด’ของตนเอง ”
“เป็นเรื่องเหนือคาดมากสำหรับผมที่สหายสี จิ้นผิงให้ความสนใจและเข้าใจจวินเฉ่าถึงขนาดนี้” นายหลิน จ้านซีกล่าว
แม้จะอยู่ห่างไกล ฝูเจี้ยนกับหนิงเซี่ยมีความผูกพันอันลึกซึ้ง ในไม่ช้าจวินเฉ่าได้กลายเป็น “หญ้าแห่งความสุข” และ “วัวทำเงิน” ของชาวหนิงเซี่ย เมื่อครั้งเฟื่องฟูที่สุดทั้งเขตหนิงเซี่ยได้พัฒนาเกษตรกรผู้เพาะเห็ด 17,000 ราย สร้างโรงเรือนเพาะเห็ด 17,000 หลัง ปลูกจวินเฉ่ามากกว่า 600,000 โหม่ว(2.4 โหม่วเท่า 1 ไร่) สร้างมูลค่าการผลิตเกือบ 100 ล้านหยวน นำมาซึ่งการเพิ่มรายได้เฉลี่ยต่อปี 5,000 หยวนสำหรับครัวเรือนเกษตรกรผู้เพาะเห็ด
ไม่เพียงแต่ในหนิงเซี่ยเท่านั้น ช่วงหลายปีที่ผ่านมาเทคโนโลยีจวินเฉ่าได้รับการเผยแพร่ใน 31 มณฑลทั่วประเทศ และยังข้ามมหาสมุทรไปสู่ทั่วโลกด้วย
นายสี จิ้นผิงเคยผลักดันมณฑลฝูเจี้ยนให้ความช่วยเหลือปาปัวนิวกินีด้วยโครงการนำร่องเทคโนโลยีจวินเฉ่าและเทคโนโลยีปลูกข้าวสำหรับพื้นที่แห้งแล้งในจังหวัดไฮแลนด์ตะวันออกของปาปัวนิวกินี
เดือนกรกฎาคม ค.ศ.1997 ตามคําเชิญของจังหวัดไฮแลนด์ตะวันออกของปาปัวนิวกินี นายหลิน จ้านซีนําคณะผู้เชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีจวินเฉ่าไปยังจังหวัดไฮแลนด์ตะวันออกเพื่อสาธิตเทคโนโลยีจวินเฉ่าอีกครั้ง
บรรดาคณะผู้เชี่ยวชาญทํางานอย่างหนักด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ พวกเขาเอาชนะความยากลำบากต่างๆ เช่น การขาดน้ำและไฟฟ้า กระทั่งขาดหลักประกันด้านความปลอดภัยในชีวิต ฝึกอบรมคนในท้องถิ่นอย่างใกล้ชิด พยายามลดความซับซ้อนของเทคโนโลยีอย่างเต็มที่ เพื่อให้ชาวบ้านสามารถเข้าใจได้อย่างรวดเร็วและสามารถทำได้เอง
จวินเฉ่ายักษ์สูง 8 เมตร สามารถเก็บเกี่ยวได้ 3-6 ครั้งต่อปี ผลผลิตสูงสุดของจวินเฉ่าสดทำได้ถึง 853ตันต่อเฮกตาร์ เมื่อปลูกจวินเฉ่ายักษ์ในพื้นที่ 1เฮกตาร์หากใช้เป็นอาหารสัตว์สามารถเลี้ยงแกะได้ 400-500 ตัว หากใช้เป็นวัตถุดิบเพาะเห็ดสามารถให้ผลผลิตเห็ดสด 100 ตัน——เทคโนโลยีจวินเฉ่าถูกนํามาใช้ในท้องถิ่นด้วยความสําเร็จ ชาวบ้านที่ได้ผลเก็บเกี่ยวอุดมสมบูรณ์แสดงความดีใจด้วยการร้องเพลงและการเต้นรําพร้อมตะโกนว่า “ไชน่า จวินเฉ่า! ”
นายสี จิ้นผิงยังผลักดันให้ความช่วยเหลือฟิจิ ด้วยโครงการจวินเฉ่า ให้ความสนใจและเอาใจใส่ หวังช่วยฟิจิด้วยเทคโนโลยีจวินเฉ่าในเวทีต่างๆหลายครั้ง
ปัจจุบันเทคโนโลยีจวินเฉ่าซึ่งมีต้นกําเนิดในฝูเจี้ยนได้รับการเผยแพร่ไปยัง 106 ประเทศทั่วโลก และมีการจัดตั้งศูนย์สาธิตใน 13 ประเทศ ซึ่งรวมถึงปาปัวนิวกินี ฟิจิและรวันดา เป็นต้น ได้หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความหวังและอุทิศภูมิปัญญาจีนให้กับภารกิจบรรเทาความยากจนของโลก
เดินทางไกลแสนไกล จวินเฉ่าต้นเล็กๆนี้ได้หยั่งรากแห่งมิตรภาพในที่ต่างๆมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งย่อมจะสานต่อปาฏิหาริย์สีเขียวแห่งการ “เปลี่ยนหญ้าเป็นทอง”อย่างต่อเนื่อง
แปลเรียบเรียงโดย ภาคภาษาไทย ศูนย์เอเชียแอฟริกา สถานีวิทยุและโทรทัศน์กลางแห่งประเทศจีน(CMG)
ติดตามตอนก่อนหน้าได้ที่
