บรรดานักโบราณคดีชาวจีนได้ขุดค้นพบชั้นใต้ดินและเตาไฟ บริเวณซากปรักหักพังของเมืองเยว่หยาง (櫟陽) เมืองหลวงของรัฐฉินในสมัยยุคจ้านกั๋ว (176-221 ก่อนคริสตกาล)
โดยชั้นใต้ดินดังกล่าวมีพื้นที่ยาว 5 เมตร กว้าง 4 เมตร และถูกสร้างขึ้นบริเวณต่ำกว่าผิวดินประมาณ 1 เมตร สิ่งที่พบประกอบไปด้วยฐานเสาหิน อิฐทรงสี่เหลี่ยม และเตาไฟ ซึ่งบรรดานักโบราณคดีต่างคาดการณ์ว่าชั้นใต้ดินนี้เคยถูกใช้เป็นที่เก็บทรัพย์สินของเหล่านางสนมของผู้ปกครองมาก่อน
